بر اساس آنچه بیان شد و بر خلاف گذشته، در حال حاضر برای این که رانندگان بتوانند در زمان بروز مشکل فنی و خرابی خودرو در سفرهای درون شهری و بین شهری، عیب خودرو را برطرف سازند، نیازمند همراه داشتن ابزار و وسایل مهم متفاوت از گذشته هستند.
به طور خلاصه یک جعبه ابزار کوچک که حداقل ابزارها را در خود جای دهد، چراغ قوه، جک، آچار چرخ و لاستیک زاپاس سالم و مثلث هشدار دهنده را باید جزو ابزار و وسایل مهم دانست که نیاز است رانندگان خودروهای امروزی در صندوق عقب خودرو همراه داشته باشند. بروز مشکلات فنی بسیار جزئی و سطحی با همراه داشتن این وسایل و اندکی دانش فنی قابل رفع است اما در زمان بروز مشکلات بزرگ‌تر هیچ کدام از این وسایل و ابزارها کارساز نخواهد بود. در چنین شرایطی همراه داشتن وسایلی که کاملا با بخش فنی خودرو بی ارتباط است منجی رانندگان خواهد بود.
تفاوت در ابزارهای همراه، از گذشته تا حال
همانطور که گفته شد به دلیل تغییر و پیشرفت تکنولوژی به کار رفته در اتومبیل‌های امروزی در قیاس با گذشته، ابزارها و وسایل ضروری که نیاز بود رانندگان به همراه داشته باشند نیز تغییر کرده است. در حال حاضر که تمامی خودروهای تولیدی مجهز به سامانه سوخت‌رسانی انژکتوری، واحد کنترل الکترونیک (ECU) و سایر سامانه‌های کنترلی و هدایت الکترونیکی هستند، عیب‌یابی و رفع مشکل فنی ایجاد شده از عهده رانندگان تا حد زیادی خارج است. زیرا این امر نیازمند دانش فنی تخصصی پیشرفته، ابزارهای خاص و گران‌قیمتی چون دستگاه دیاگ و… است که قاعدتا همراه داشتن آن نه ضرورتی دارد و نه از نظر اقتصادی به صرفه است. در گذشته که اتومبیل‌ها مجهز به سامانه‌های الکترونیکی نبودند، رانندگان با همراه داشتن یک جعبه ابزار و قطعات یدکی حیاتی مانند پلاتین، فیوز دلکو، کوئل، وایر، رله، ترموستات،تسمه پروانه و… می‌توانستند عیوبی چون خاموش شدن ناگهانی خودرو، ریپ زدن، جوش آوردن و… را برطرف سازند.