با شنیدن نام این قطعه تصور می‌رود که واشر سرسیلندر از اجزای سرسیلندر است، حال اینکه این قطعه، بخشی مجزا در موتور است که وظایف خود را برعهده دارد اما تکمیل‌کننده فعالیت‌های سرسیلندر است و در کنار آن تعبیه می‌شود. واشر سرسیلندر در واقع وظیفه کمپرس کردن موتور و عایق‌بندی آن را برعهده دارد. به‌نحوی که با درزگیری دقیق سیلندرها مانع از خروج سوخت و گاز از سیلندر و نفوذ آب و روغن به داخل آن می‌شود. واشر بین بلوک سیلندر و سرسیلندر قرار می‌گیرد و محفظه احتراق را به فضایی مختص سوخت و گاز تبدیل می‌کند. عملکرد صحیح و بی‌نقص واشر به تراکم کامل و به‌موقع سوخت و هوا درون محفظه احتراق کمک می‌کند و منجر به انفجار بهینه آن‌ها می‌شود. همچنین با جلوگیری از خروج فشار ناشی از انفجار حرکت پیستون به‌سمت پایین سیلندر را راحت‌تر می‌سازد.
در کنار تمام موارد ذکر شده، واشر همچنین از اختلاط روغن سیستم روانکاری موتور و آب خنک‌کننده قطعات نیز جلوگیری می‌کند. بنابراین کیفیت ساخت و مونتاژ واشر سرسیلندر تأثیر مستقیمی در عملکرد موتور و سرسیلندر دارد و سلامت آن‌ها را نیز تضمین می‌کند.
جنس واشر سرسیلندر
واشر سرسیلندر نیز مانند دیگر قطعات موتور از جنسی مقاوم به گرما، حرارت بالا و فشار و ضربات زیاد ساخته می‌شود. این قطعه همچنین باید قابلیت انعطاف‌پذیری داشته باشد تا بتواند وظیفه عایق‌بندی موتور و سرسیلندر را به‌خوبی انجام دهد. بنابراین آن را از ورقه‌ها یا لایه‌های فلز نرم و مواد انعطاف‌پذیر و نسوز می‌سازند. این لایه‌ها در انواع سرسیلندر عموما دارای یکی از ترکیبات زیر هستند که به ترتیب روی هم قرار می‌گیرند:
- آزبست- مس- فولاد؛
- واشر نسوز- فولاد؛
- آلومینیوم – کروم؛
- مس- واشر مقوایی نسوز یا آزبست- فولاد.
آزبست نیز نوعی پنبه نسوز با توان حرارتی بالاست. البته امروزه از این ماده به‌علت سمی و مضر بودنش برای انسان، در ساخت واشر کمتر استفاده می‌شود. واشرهای آلومینیومی و مسی به‌علت وزن کمتر و انتقال حرارتی بالاتر بر دیگر انواع آن برتری دارند. واشر دارای سوراخ‌های بزرگ و کوچکی است که تعداد سوراخ‌های بزرگ آن با تعداد سیلندرهای موتور برابر است و تعداد سوراخ‌های کوچکش با مجاری آب و روغن سرسیلندر و بلوک سیلندر. هنگام نصب واشر سرسیلندر این سوراخ‌ها با منافذ موجود در سرسیلندر و بلوک سیلندر کاملا منطبق و هم‌راستا تنظیم می‌شوند.